Twórczość tentative.

Pater

[Rymowanka o forumowiczach]

Kings tą całą mą twórczość zaczyna, bo zaraz zwali się na niego futryna,
Gallez bardzo chce rozbić kokosa, lecz potrzeba do tego twardego nosa.
Alex słucha uważnie rad Aniołka,
lecz Moli za chwilę kopnie go w dzwonka.
Aneczka.com uciszyć ich próbuje,
ale tylko Cezara denerwuje.

[Jesień]

Jesień
Piękna niezwykle
Jesień
Szara jak zwykle.
Z drzew
Liście spadają
z nieba
deszcz kropi
Ptaki
Lecą daleko
A dni
coraz krótsze
Ach, ta jesień...

Reszta później.

Pater

[Tyle pytań]

Tyle pytań
Do Ciebie mam
Ale nie
Nie zadam ich
Nie dla twojej satysfakcji
Kochałam
Ale z tym koniec
Po dzisiejszym dniu
Mam dość
Nie żałuję niczego
Co dziś zrobiłam
Niczego
Bo niby dlaczego?
Chciałam, żebyś wiedział
Czy to ci się podoba
Czy nie
Ale po prostu
Najprościej w świecie
Ja wiem
Wiem
Że nic do mnie nie czujesz
Nie szkodzi
Mam to gdzieś
No i dobrze
No i na zdrowie
Przez złamania serca
Wyrasta się na człowieka.

----
Takie tam, napisane dzisiaj...

----

[Ja uciekam]

Rzeczywistość
tak nieznana
i tak odległa
Uciekam
Uciekam w głąb mej wyobraźni
Pogrążam się
w głębokim transie
Nie zważam na nic
Na nic...
Biorę do ręki
papierosa
do drugiej
tabletki i cracki
wdycham
czuję błogość
lecz
po kilku dniach
nie jest już tak bajecznie
Czuję
że umieram
Że staczam się
i nikt nie jest w stanie mi pomóc.

Pater · Wysłany: Wto 23:33, 02 Mar 2010 Temat postu:

Zapiszę w kilku postach. A co, szerzymy nabijanie! Wesoly

Drużynowy konkurs skoków narciarskich, czyli porażka Polaków
O nie,
o nie,
Polacy zawalili.
O nie,
o nie,
porażka
na całej linii.
O nie,
dlaczego my?
Czy...
to brak
dobrego wytrenowania?
A może
brak
ambicji?
Czy też jednak
za mocni konkurcenci,
co pokazują,
że Polacy są o klasę gorsi
Od nich?
Nie wiem.
Zastanowię się.

Pater · Wysłany: Wto 23:39, 02 Mar 2010 Temat postu:

Obserwatorka
Stoję sobie skromnie
z boku
Obserwuję ludzki świat
Koło mnie
Codziennością są
kłótnie
porażki
sukcesy
ekscesy
i praca
bez której
nie ma kołaczy
To szara
codziennośc
Znane nam od zawsze
realia
A mnie to nie dotyczy;
ja tylko obserwuję!

Hilary

Był sobie raz
człek, co się zwał
Hilary.
I był
bardzo
niezdecydowany.
Gdy przyszła wiosna,
ten rzecze;
-Nie masz tego dośc, człecze?
Wszystko rozkwita
dokoła
i wkurza.
Ja chcę znów wyłącznie
słońce.
Luty z marcem
się przeplata.
Ech, ile do lata?
Gdy nadeszła wiosna,
Hilary rzecze;
-Nie masz dośc tego, człecze?
Za gorąco, skwar jest zbyt wielki;
na słońcu można piec
kartofelki!
Pragnę skryc się w chłodnej sieni.
Ech, ile do jesieni?
Gdy nadeszła jesień,
ten rzecze;
-Nie masz dośc tego, człecze?
liście nam spadają z drzew,
a ulice przypominają
wielki zlew.
Jeśli nie odejdzie jesień,
to ja wynajmę mima,
a najlepiej Joachima.
Gdy w końcu zima nadeszła,
Hilary parska i stęka.
W końcu, wnerwiony, rzecze;
-Nie masz dośc tego, człecze?
Zimno w całym powiecie
Sople z dachów spadają
czasem przechodniów ranią
Śnieg z dachów się sypie
Wylądował na nasypie
A chodniki... oblodzone!
Można bez żadnych umiejętności
urządzic sobie konkurs tańca
na lodzie.
Bo jak się poślizgniesz,
to polecisz daleko.
Ech, pójdę do sklepu kupic mleko
i przeczekac tą zimę.
Mam dosyc tego wszystkiego!
A najbardziej... siebie samego.

Pater

mam nowe wiersze, z przeciągu dwóch miesięcy. reszta później, jak ktoś to grafomaństwo z TEGO posta oceni.

To mój ulubiony z napisanych przeze mnie wierszy. Pisane własnym sercem.

Myślałam

Myślałam, że szybko znikniesz
z mojego życia
pomyliłam się
zostałeś w moim sercu
na dłużej.
Postanowiłeś w nim zamieszkać
nie wiem, dlaczego.
Nie wiesz, że mnie ranisz?
Nie wiesz, jak to boli?
Jednak nie dasz mi odpowiedzi;
jesteś tylko moim wspomnieniem.

Kapib

Cóż, piękne te wiersze. Ładnie użyte środki stylistyczne, tylko szkoda, że rzadko się rymują.

Pater

Kapib - wolę białe wiersze.